نصیب من بی قرار

اگر که پیچ و خم روزگار بگذارد / اگر که سختی این انتظار بگذارد

هنوز هست سری تا که دست هایش را / به دست خاک قدم های یار بگذارد

خدایا نصیب من بی قرار چشمی کن / که روی خویش به پای نگار بگذارد

مرا به حکم دل امکان ندارد این خورشید / میان ظلمت شب های تار بگذارد

به من نمی رسد آن غمزه ای که وقتش را / کنار یک دل شب زنده دار بگذارد

اگر که خلق رهایم کنند حرفی نیست / مرا خدا نکند او کنار بگذارد

برای گریه به دست بریده سقّا / میان مجلس روضه قرار بگذارد

خدا کند که بیاید اگر چه بعد از ما / برای فاطمه سنگ مزار بگذارد

{محمدعلی بیابانی}